چون براى نماز آماده شدى مى بایست که قلبت نزد نماز بوده و از هر وسوسه اى فارغ باشد و ببین که در پیشگاه چه کسى ایستاده اى و با که سخن مى گویى و شرم دار از اینکه با مولایت با دلى غافل و قلبى ممّلو از وسوسه هاى دنیائى و.. سخن بگویى.

و بدان که او بر باطن تو مطلع بوده و به قلبت ناظر است، و نمازت به اندازه خشوع و تواضع و تضرع و زارى تو پذیرفته مى گردد. در نماز چنان به عبادت حق روى آور که گویا پروردگارت را مى بینى..

[حکیم و محدث بزرگ ملامحسن فیض کاشانی]
منهاج النجات - ص 88